Kim był Karol Leisner, więzień Nr. 22356?
Urodzony w Rees/Dolna Nadrenia/ 28.2.1915, wzrastał w Kleve i tutaj związał się jako uczeń gimnazjalny, z katolickim ruchem młodzieżowym. Pozwoliło mu to nie tylko nawiązać przyjaźń z wielu młodymi ludźmi i przeżywać wspólne wycieczki, ale także zbliżyć się do Pisma św., Liturgii, a zwłaszcza do Eucharistii. Zwolna zaczyna się rozwijać jego życie duchowe, czemu towarzyszą zmagania o opanowanie siebie i o ducha ofiary. Chrystus staje się światłem jego młodego życia. Młodzież, której przewodzi, jest młodzieżą Chrystusową. Nie może ona się poddać ideologii „Trzeciej Rzeszy“. Do swego dziennika wpisuje: „Chryste, Ty jesteś moją pasją!”. W roku 1934 matura i cel życiowy: kaplaństwo.
Pierwsze semestry – w Münster. Biskup powierza mu urząd diecezjalnego przywódcy młodzieży. Gestapo zwraca na niego uwagę. W okresie dwóch semestrów w Fryburgu i w okresie obowiązkowej służby pracy w 1937 r. przechodzi przez silną walkę wewnętrzną: czy kapłaństwo, czy też małżeństwo i rodzina? Przed święceniami subdiakonatu wpisuje 4.3.1939 r. do swego dzjennika: „Była to śmiertelna walka, ale zostałem powołany do kapłaństwa i powołaniu temu oddaję wszvstko.” 25.3.1939 r. zostaje diakonem. W ciągu najbliższych miesięcy ma otrzymać święnia kapłańskie.
Ale Bóg zrządził inaczej. Nagle odkryta gruźlica, która zmusza go do leczenia się w St. Blasien, w Schwarzwald. Tutaj wypowiedź na temat zamachu na Hitlera 8.9.1939 r. doprowadza go do aresztowania przez Gestapo. Więzienie w Fryburgu, skierowanie do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen, a stamtąd w grudniu 1940 r., do Dachau.
W obozie choroba daje na nowo O sobie znać: występują krwotoki płucne. Zostaje przeniesiony do rewiru: do pomieszczenia w obrębie baraku obozowego, w którym znajduje się stłoczonych 120-150 chorych na gruźlicę i umierających. Końcowa stacja. Młody diakon lgnie do Pisma św. i do Eucharistii, przechowywanej w tajemnicy i rozdawanej przez niego umierającym. Chroni się pod opiekę swej niebieskiej Matki. Przeżywa słowa św. Pawła: „Dopełniam na ciele swoim tego, czego nie dostaje cierpieniom Chrystusa.” I tak wytrzymuje w ciągu czterech lat. Choroba jednak rozwija się.
Wtedy staje się wielka niespodzianka: francuski więzeń, biskup Gabriel Piguet, udziela śmiertelnie choremu diakonowi 17.12.1944 r., w baraku 26-tym, święceń kapłańskich. Swoją prymicyjną i jedyną Mszę św. odprawia neoprezbiter w święto św. Szczepana 1944 r. Wyzwolenie 4.5.1945 r.
Ostatnie tygodnie, w sanatorium Planegg kało Monachium, prowadzą go na szczyty. Tylko dwie myśli przenikają go: miłość i pokuta. 12.8.1945 r. wypełnia się jego życie w miłości Boga, w którą wierzył i którą pragnał głosić ludziom.
Grób Karola znajduje się w krypcie Męczenników w Xanten. 23.6.1996 r. Papież Jan Paweł II, ogłosił w Berlinie błogosławionymi, Karola Lleisnera razem z preześladowanym przez nacjonalistów ks. proboszczem katedralnym Bernhard Lichtenbergem.
Z jego zapisków
Z czasu działnosći wśród młodzieży w Kleve – 1.5.1934 r.:
„Zaczyna się praca w okręgu. Dziś tu, jutro tam. W szaleńczym tempie przejeżdżam na motorowerze cały okręg Kleve. Wszystko trzeba przezwyciężyć: zimno, głód, zmęczenie. Zmęzony jak pies, padam, niekiedy przed, a niekiedy po północy, na łóżko. Wiele pracy. Ale jeszcze więcej radości.“
Powołanie na diecezjalnego przywódcę młodzieży – 12.9.1934 r.:
„Panie, z Twoją łaską pragnę przyjąć trudny obowiązek przywódcy młodzieży z Twojej ręki. Bądź moim Przewodnikiem i moim Swiatłem. Panie, Boże Wszechmogący, przvrzekam Ci uroczyście: Pragnę byćTwoim narzędziem. Od dziś do Ciebie należy całe moje życie.“
W czasie studiów – 29.4.1935 r.:
,,Chryste, Ty mnie powołałeś. Mówię pokornie i w sposób zdecydowany: „Oto jestem – poślij mnie.“
Refleksja nad okresem służby pracy: walka o powołnie kapłańskie – 3.11.1937 r.:
,,Gdy myślę o wszystkich godzinach najgłębszej, niewmownej tęsknoty, wśród cichej nocy, na samotnym posterunku, to wtedy prawie mnie to przerasta i chciałbym stanąć na wielkim szlaku życia i szukać tej drogi /małżeństwa i rodziny/.“
Po wysłuchaniu konferencji ascetycznej – 24.1.1938 r.:
,,Chryste, jeśli Ciebie nie ma, to i ja nie chciałbym istnieć. Ale ty jesteś, Ty żyjesz. Weź mnie. Rozporządzaj mną całkowicie.“
Przed święceniami subdiakonatu – 17.2.1939 r.:
,,Czas pragnie ciebie! Chodzi o ostatnią tajemnicę tobie. I jesteś wołany do ołtarza, do holocaustum /całopalna ofiara/ za innych, ,,za twój niemiecki naród.“ Nie chcę i nie umiem niczego innego, choćby towymagało ceny Krzyża. Niech kosztuje mnie tu więcej, niż mogę wypowiedzieć.“
W więzieniu fryburskim – 14.11.1939 r.:
,,Boże, dziękuję Ci za dni ciężkiej choroby, a teraz – za dni pozbawienia wolnożci i więnia. Wszystko ma swój sens. A Ty postępujesz z nami zawsze najlepiej.“
Z listu do rodziców, pisanego w obozie koncentracyjnym – 9.2.1945 r.:
,,Karm dalej kochane ptaki, dobra, droga Matko. Ktoś karmi także mnie“.
W Sanatorium Planegg – 23.7.1945 r.:
,,My biedni więźniowie obozowi! Chcieli zabić nasze dusze. Boże, dziękuję Ci za włączenie w Królestwo miłości i godności ludzkiej. Panie, spraw, bym Cię kochał coraz więcej. Miłość i zadośćuczynienie! Dziękuję Ci za wszystko. Przebacz mi moją słabość!“.
Ostatni zapis – 25.7.1945 r.:
,,Najwyższy! Błogosław także mych wrogów“.
Modlitwa.
Panie, nasz Ojcze!
Dałeś naszemu bratu, Karolowi, serce gorące. Na naturę patrzvł, jak na Twoje dziło, na człowieka – jak na Twój obras. W Panu Jezusie, Synu Maryi, znalazł ukoronowanie stworzenia. Dla Niego chciał żyć, dla Niego najofiarniej zdobywał młodych.
W świecie nienawiści wierzył w miłość, rozdawał miłość, tęsknił za urzeczywistnieniem Twego Królestwa na ziemi.
Modlił się o to, byś kierował jego życiem, a Tyś zaprowadził go za Chrystusem aż na szczyty Krzyża. I tak oddał on, jako kapłan, swoje młode życie za młodzież, za upodloną, krwawiącą ludzkość, za pojednanie narodów, za chrześcijańką Europę. Cierpienia, jakie znosił, są jego modlitwą za nas.
Pokaż go Kościołowi jako świętego i pośrednika, byśmy naśladowali jego wzór. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
IKLK
Internationaler Karl-Leisner-Kreis e.V.
c/o Propsteigemeinde St. Viktor Xanten
Kapitel 8
46509 Xanten – NIEMCY
Telefon: 0049 (0) 28 21/9 25 95
Faksem: 0049 (0) 28 21/98 03 31
E-Mail: info@karl-leisner.de
Dr. ks. Grzegorz Puchalski
Priesterseminar
ul. Bozego Ciala 10
82-300 Elblag
POLEN
Telefon: 0048552326182
Mobil: 0509607850
E-Mail: xgpuchalski@gmail.com